Saat sabah 7′ yi gösterirken dünyaya küfürler savurarak uyanmıştım.Okul hayatımda en sevmediğim şey sabah kalkmaktı.
Her zaman ki gibi hayatın monotonluğunda savrulup gidiyordum.40 dakikalık işkence sonrası gelen 5 dakikalık molalar beni hayata bağlıyordu.Yine bir teneffüs dönüşü o her gün küfrettiğim merdivenleri umarsızca çıkıyordum.Kafamı kaldırmam ve onu görmem kaç saniye sürdü, ya da hayal mi gördüm farkında değildim.Uzun siyah saçlarını savurarak gelişi ve o gülümseme.. Ardından boşa salladığım ayağım ve tökezlememe sebep olması.. Hoşuna gitmiş olsa gerek ki gülmüştü, ama ne gülüş, sanki Galatasaray sahaya çıkıyordu. Fenerbahçeliydi o.. Israrlarıma rağmen takımını değiştirmemişti. Ne farkederdi ki ben onu yine severdim. İlk görüşte aşk olayı bana hep saçma gelirdi daha öncesinde, ama o andan sonra anladım ki gerçekten dünyada güzel şeyler vardı.Bütün ders onu düşünmüştüm,camdan dışarıyı izlemek istiyordu içimde bir dürtü, en sonunda dayanamayıp dışarı baktım, o da ne! dışarıdaydı.Artık iyice kaptırmıştım kendimi, küfrederek geldiğim okulun o her gün küfrettiğim eski,yıpranmış merdivenlerinden geçmek için saatleri sayar olmuştum.Benden bir üst sınıftaydı, bizim okulda her sene sonunda bir aşağı kata inme kuralı vardı..Yani her sınıfı geçince bir alt kata iniyordun ve son seneyi en alt katta geçiriyordun.Bizim sınıftan çıkıp merdivenleri inince direk onun sınıfı çıkıyordu karşıma,bazen sırf onu görebilmek için kat nöbetçisi hangi öğretmense onunla saçma bir sohbete girişirdim.Bir zaman sonra farkettim ki ben her öğretmenin yanına gittiğimde o da geliyordu.Karşılıklı bakışmalar,gülüşmeler..Göz göze geldiğimizde hemen gözlerini kaçırırdı, en çokta o anı özlüyorum bu günlerde.Artık daha sık bakışır olmuştuk,kantinde,konferans salonunda,koridorda,dışarıda, çok mutlu hissediyordum.O gün bir karar verdim,sigarayı bırakacaktım,artık kendim için değil onun için daha iyi yaşamalıydım.Zor da olsa bırakmıştım ya da ara vermiştim desem daha doğru olur.Sigarayı bırakmama sebep olan kadının alkol kullanmama neden olacağını bilmeden..28 Ekim günüydü,klasik yürüyüş takımı falan seçiyorlardı,onunda katıldığını gördüm ve hemen gönüllü oldum.29 Ekim günü artık konuşmalıydım.
Wertyul 